De nacht wacht je op met open armen
en jij toont wat overgave is.
Je lijfje lost de deining van de dag,
zwaar en lam van moe.
Donkere wimpers tekenen de rand
van je paarsroze oogleden. Ze trillen,
vertellen me over de dromen
die rondwaren in je hoofd.
Mijn hand streelt onze zorgen uit je haren.
Ik snuif je geur, houd hem vast en
daar in de stilte van de avond
fluitsert mijn nachtzoen je
meer dan slaap zacht.