Raar gevoel. Ik weet niet of ik nu verdrietig ben of Nick gewoon mis of nog altijd boos ben om hoe het gelopen is. Ik denk dat het alles zo een beetje is. Ik ben verdrietig dat ik niet meer bij Nick kan zijn, en ik mis hem ook enorm hard. Ik mis "gezinnetje" spelen. Ik mis samen koken, samen slapen, samen lachen. Ik wist dat dit ging komen he, dit moment. Dat ik hier alleen zou zitten en die leegte weer zou voelen. Zonder hem is alles zinloos en leeg. Het is niet dat ik nu niet meer met iets kan lachen ofzo, ik kan het ook wel even vergeten soms, maar niets maakt me nog uit. Er zit geen vuur, geen energie meer in mijn lijf. Geen zin om iets te ondernemen. Dat is moeilijk om te merken want de laatste weken toen ik bij hem was, was dat vuur er wel. Hij geeft me energie en laat me iemand zijn die toch al dichter komt bij wie ik wil zijn. Hij maakt me gelukkig.
Nu een stom voorbeeld, de vorige weken maakte ik twee keer per week soep. Gewoon, omdat ik zin had om eens iets te doen dat resultaat opleverde. Ik genoot daar echt van. Nu denk ik er nog niet aan om soep te maken. ECHT geen zin in. Dat is ook waardoor het me opvalt dat ik nu weer zo anders ben. Omdat ik geen soep wil maken. Want, flauwe woordspeling, maar mijn leven is al een soep. Mijn gevoelens zijn een soep. Ik zit er al zo diep in, dat ik niet meer weet hoe ik eruit moet geraken.
Zoals duidelijk uit mijn vorige teksten, heb ik al een paar "inzichten" gekregen in hoe ik in elkaar zit. Waar sommige dingen fout lopen. Ik dacht dat die inzichten me gingen helpen om uit de soep te geraken, maar ik heb me er helemaal in gewenteld en ben nog veel dieper weggezakt. Ik weet nog dat toen dit allemaal begon, deze moeilijke periode, hoe het toen voelde. Als een chaos, maar wel eentje die nog ver van me af stond. Ik heb me nu die chaos eigen gemaakt. Ik ben die chaos. En daar probeer ik structuur in te brengen, maar het lukt niet. Het brengt geen rust. Wat ik niet zou geven om me gewoon zorgeloos te voelen. Zelfs al is het maar tijdelijk. Om even in die warme cocon van zijn armen te zitten. En mij geliefd te voelen. Dat is alles wat ik wil. Weg uit deze wereld, voor altijd geliefd in zijn armen, in zijn hart.