Ik was verliefd op het idee
Maar zoals sokken in de was
Komt de scheiding van ons twee
Niet volledig onverrast
Vanuit zijn achtertuin
Blijf ik zijn stem horen
Vanuit zijn achtertuin
Kon hij mij bekoren
Maar de spiegels in het gras
Hebben ijzerscherpe hoeken
Gaven perspectieven op je was
Waar geen paar in was te zoeken
Vanuit zijn achtertuin
Blijft hij altijd meer
Vanuit zijn achtertuin
Deed hij mijn hart zeer
Nu laat Ik mijn sokken weken
Nu was Ik ze met de hand
En wanneer ze nog nat bleken
Droeg Ik ze met verstand