Er was eens een country-zangeres uit Glasgow, Kentucky die niet kon zingen.
Ze sliep op haar twee oren.
Tot ze plots op een donderdagavond tijdens de les welsprekendheid in het ondergronds auditorium riep: ‘Hey! Gij daar! Hey! Doofgepoepte! Hey!”
En toen ontmoette ze een cafébaas uit Catalonië die wel kon zingen en nog niet doof was.
En toen bleek dat slapen het ultieme lanterfanten is, leefden ze nog lang en gelukkig.
Tot uiteindelijk de spanningsboog van het sprookje niet meer klopte.
Wat was ook alweer de climax?
Er was eens een slot.