Er was eens diep, diep, diep in een donker bos een invalide marktkramer die droomde van Sneeuwwitje, de Prinses op de erwt en Doornroosje.
Toen plots een leraar welsprekendheid met mooie, lange, blonde lokken – hij lachte steeds té luid – opdook en riep: “Denk aan Chekov’s gun, vormdwang, Goldilocks Principle, Choices, interpunctie, halve zinnen en vergeet ook de regel van 3 niet! Ooh ja, respecteer de waterval!”
Toen plots Marleen om een plaspauze vroeg, Dieter declameerde: “Mannekes, is dit tot nog toe helder?” en Dries vroeg: “Kan je je these nog een keertje herhalen, alsjeblief?”
Welnu, beste lezer, toen bleek deze schrijver plots zijn verstand, zijn geduld en –erger- zijn sigaretten kwijt te zijn.
Vanaf die dag opende Elvis en de invalide marktkramer een koffiebar in downtown Memphis. Elvis huwde in Las Vegas Doornroosje. De invalide marktkramer had een lange afstandsrelatie met zowel de Prinses op de erwt (ongeveer 550 miles) als Sneeuwwitje (op de kop 1135 kilometers). Op de radio in de koffiebar speelde altijd gospels. Een espresso kostte 2 dollar 80.
En ze leefden allemaal nog lang en gelukkig.
Dieter voegde er tot slot nog aan toe: “Gelukkig is het niet zo erg dat het een onsamenhangend verhaaltje is. De spanningsboog zit er wel degelijk in. Doe het thuis nog eens logisch over.”