Hobby's, die zijn zoals mensen. Je hebt ze in alle maten en gewichten. Af en toe kom je iets tegen waarvan je denkt: "Waar halen ze het?" Zo las ik in de krant over het Europees kampioenschap steenstapelen in Schotland. Ik had niet meteen iets van "dit wordt nu mijn hobby". Toch zag ik er wel de aardigheid van in. Volgens het krantenstuk moet het behoorlijk rustgevend zijn. De kwestie is niet om zoveel mogelijk stenen te stapelen. Zoals je ook wel eens hoort van jongelui die het stapelen van bierbakken onder de knie hebben, waarna ze nog even op de kratten moeten blijven staan. Nee, het is meer een schoonheidswedstrijd. De winnaar was een meneer uit Spanje. Hij had een beetje de look van een mediterende hippie, zoals hij met zijn benen gekruist bij die stenen zat. Met een aantal kasseien had hij een boog gebouwd (zonder cement, spuug of wat dan ook) die vervolgens netjes bleef staan. Evenwichtskunst, zo stond het in mijn dagblad.
Het deed me denken aan een kunstje dat we vroeger wel eens uithaalden. Het had ook met stapelen te maken, maar dan met muntstukken. Als ik me niet vergis zagen we het ooit in de tv-serie Happy Days, uitgevoerd door Fonzie Fonzarelli, ook bekend "The Fonz". Maar laat ons bij de zaak blijven. De bedoeling was dat je één arm omhooghield en vervolgens een aantal centjes op je ellenboog stapelde. Daarna was het de kunst om met je hand het stapeltje munten vliegensvlug op te vangen als je met die arm naar beneden zwaaide. In het begin bak je er werkelijk niets van, maar na een paar keer oefenen kan je alsmaar meer centen opvangen. Wij deden het met kwartjes of halve franken. Daar wil ik vanaf zijn. Nu zou je het met stukken van 5 cent kunnen doen.
Het lijkt me aardig om het nog eens te proberen. Wie me wil uitdagen moet maar een seintje geven. Stel je voor, misschien wordt het wel een nieuwe cafésport. En kunnen we een lokaal kampioenschap organiseren. En de winnaar mag zich een jaar lang "The Fonz" noemen. Het zou wat zijn. Of begin ik nu echt te vangen?