Steek

Luc Vos
4 aug 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Heet, broeierig heet brandt de zon aan de staalblauwe hemel, terwijl diep onder deze schier eindeloze bron van UV-stralen de niet aflatende stroom van naakte en halfnaakte lijven, dampend van het zweet, oogverblindend glimmend van de met gretige handen uit elkaar gewreven factor 30 en hoger, zich gewillig laat overladen met een overdosis zonne-energie.

De overal in dit kleine landje op de daken gesmeten zonnepanelen, nochtans niet voorzien van factor 30 tot 50, kreunen en steunen onder deze loden hitte, maar de mens laat het zich welwillend gevallen.

Geklaag en gezaag stijgt hier en daar op over hoe het toch eigenlijk veel te warm is en de tijden écht wel veranderd zijn - vroeger was alles veel beter - maar het is niets in vergelijking met het geklaag en gezaag dat zal opstijgen nadat deze schijnbaar eindeloze reeks van zonnedagen tot een einde gekomen zal zijn en opgevolgd is door een bijna niet afhoudende reeks regendagen.

‘Het was toch wel beter toen de zon scheen,’ ‘Dit ben je direct moe,’ ‘De tuin had er wel nood aan, maar ik kan geen regen meer zien.’ En veel meer van deze opbeurende gesprekken bij de bakker, kapper en op straat - onder een paraplu - zullen niet van de lucht zijn.

Maar de zon, die trekt er zich niets van aan en deelt - muzikaal ondersteund door de nooit langer dan tien seconden zwijgende toeter van de redders in een verwoedde, doch hopeloze poging om de roekeloze zwemmers uit het opgewarmde, maar daarom niet minder verraderlijke zeewater te houden - gewillig en gretig de ene zonnesteek na de andere uit. Elke wit-huidige man of vrouw kan er eentje krijgen. Elk kind of volwassene die een plekje vergeten is of er niet aan gedacht heeft dat een overdosis zon misschien toch niet zo’n goed idee was, krijgt een gratis steek door het hoofd geboord.

De ene is al wat heviger dan de andere, en de koude rillingen, hoofdpijnaanvallen en braakneigingen zijn de hele avond niet van de lucht, maar morgen is dit allemaal voorbij en gaan we lustig met z’n allen weer liggen bakken.

En de zon, die zag dat het goed was.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Luc Vos
4 aug 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket