Het asfalt herbergt raadsels

12 okt 2022 · 3 keer gelezen · 0 keer geliket

Het klinkt hier als leven

dat wegtikt tiktak, tiktak

Het ruikt hier naar zwarte angst

rikketik, rikketik.

 

Een belegen vrouw met blauwe lippen,

wimpers als zwart garen

trekt haar laarzen uit

pronkt met haar gebarsten zolen.

Eigenlijk moest ze naar de bib.

Een dertiger met puntschoenen

en haren in bleekwater geweekt 

wist kilometer na kilometer.

Je kan de motor van zijn Jaguar horen ronken.

In de achterruit vervagen de platanen

tussen de villa's terwijl de teller blijft haperen.

 

Stervenden zijn niet te vangen als everzwijnen.

In de zilte aarde trek ik een lijn

gebogen onder hun kilo’s.

Uit hun botten schud ik mijn schrapende stem.

 

De wind schuurt tegen de wijzerplaat.

De geluidsgolven ontplooien zich.

Een rode plas belemmert het zicht.

Wanhoop krijst in de armen van getiktak.[1]


 
[1] Geïnspireerd op het gedicht “Surplace” van Charles Ducal.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

12 okt 2022 · 3 keer gelezen · 0 keer geliket