Stilleven

24 okt. 2016 · 9 keer gelezen · 0 keer geliket

Misschien moet ik de kamer

voor altijd zo laten,

 

een kijkdoos voor wie

met één oog door ’t raam naar binnen kijkt

en alles wil zien zoals het was:

 

het bed onopgemaakt, een warboel van lakens

de glazen gebarsten                 de asbak te vol

een fles aan diggelen               foto’s verscheurd

                                                    en versnipperd

een pen onaangeroerd op een wit blad papier

een penseel ongedoopt bij een maagdelijk doek

en twee paar voetstappen in het vingerdikke stof

die zich zuchtend

een weg naar buiten schuifelen

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

24 okt. 2016 · 9 keer gelezen · 0 keer geliket