ik hoop dat ik mijn hoofd nog
minstens vier keer zal stoten
op die verdomde steen
ik hoop dat ik mijn hoofd erg hard zal stoten en veel zal moeten ondergaan
en pijn zal hebben en zal bloeden van minstens vier verschillende landen
ik wilde wonden schrijven maar het woord corrigeerde zichzelf
omdat ik mijn thuis in landen heb veranderd
maak herinneringen om nooit te vertellen
maar fluister ze in mijn oor alsjeblieft
je wacht niet op mij en dit leven is ondankbaar
maar laat me mijn hoofd nog eens stoten
tegen blauwe stammen en takken
van geoliede ruggen goed nat en
beweeg naar achteren maak het jezelf gemakkelijk
ontknoop mezelf
kruis mijn benen en leg nog een stuk
tong op mijn kin
proef me
lamineer mijn lichaam en bevries mijn ziel
er is maar een manier om me te hebben
zelfs jij beseft
dat ik van mijn bed stap
alsof ik niets meer heb om voor te vallen
alsof ik neerdaal op
trappen van bubbelkamers, klei maskers, zonsondergang, spuug, ultra geweld
ligt daar
stelt buiten uit
en (als in een droom) niemand die aangedaan was door iets anders dan
de wind