Tafeltjes voor vier. Ik ben met hem. Twee lege stoelen. Benieuwd of er al dan niet iemand gaat zitten. Zal er iemand. Zal er iemand naderen. Vragen. De vrouw kijkt. Ook de stoelen wachten af. Zij zal toch het woord nemen, niet alleen de schrijvers op het podium, straks. Mijn kop is leeg, de koffie was niet de beste. Zijn biertje half. De vrouw kijkt weg. Ze lijkt te willen verdwijnen. Die stoel, neem die maar. Dat zeg ik. Echt. Zeker. Dat is sympathiek. Nee dat is gewoon. Weinig mensen doen dat. Ik kan het amper geloven. Echt. Zeker. Weinig mensen doen gewoon.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
11 feb. 2020
· 9 keer gelezen
· 0 keer geliket