de dans is zacht en hard
beider dromen en vergaan
niet donker of niet licht
je ziet geen aangezicht
veraf zijn en dichtbij
samen stralen
zij aan zij
overal en nergens ketens
zij en hij
zij wordt in hem het ruisen van zijn bloed
gelijk in tijd zal zij gewild zijn adem zijn
haar koor van engelen noodt zijn moed
dan gaat zij waar hij haar gebiedt
maar man weet wat je ziet
hij raakt haar maar hij neemt haar niet
zij is zijn hart
dat buiten hem begeesterd
in zijn spoor gedragen wordt
als zijn pronken haar bekoort
zal zij zichzelf wel schenken
kiest zij hem niet
toch danst zij voort
baart gancho of media luna vuur
dan zie je wat hun lijf belijdt
tot de hunker op de maat
in hen weerspiegeld verder schrijdt
midden in wervels en figuren
vervagen
twee mensen
tot een paar