Zij had een hart, zij had een droom,
Haar leven was van glans en van chroom,
Onze Anneke, de vroedvrouw van haar dromen,
Zij stond recht zij had een visie vol opgroeiende bomen,
Maar het kosten een enkele zelfzuchtige syndroom,
Om haar begering te doen verdwijnen,
Door zijn lamlendigheid en veelvuldige azijnige opmerkingen,
Hij dacht zeker er makkelijk vanaf te komen,
Toen tante Anneke verdween in waan en psychosen,
Maar niemand heeft ooit haar ouderlijke liefde bedrogen,
Al zijn zij al lang begraven en hun ziel vervlogen,
Zij hebben hun kind, hun dochter hun erfenis aangeboden,
Met gebetonneerde wervels en warme wijzelijke woorden,
Is het enige dat haar deed overleven en herboren,
Zij hebben haar zachtjes wakker geschud,
Diep, diep halend uit haar put,
Zij hebben haar doen herinneren aan haar eigen willetje,
Sta op, raap u op, u bent onze kroost,
Wij hebben u gedragen en met passie laten opgroeien,
Onze kleine Anske, onze levens troost,
Er is een warme toekomst voor u aan de horizon,
Geen stress, geen zorgen, u bent er van harte welkom.
Silex
Leeft mee.