te kennen

22 sep 2020 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket

Ze had een lief in Stalingrad, toen kende ze me nog
Ze nam de trein en de benen
Ik zat op de bank onder de treurwilg
Ik vertrok naar Marseilles

Zij bleef in de toendra
Ik voelde La Mistralle
Zij zwom in de Wolga
Nu kent ze me me niet meer

Want ze nam de benen
Ik ben nu ouder en grijzer
De bank onder de wilg is verdwenen
En ze kent me niet meer

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

22 sep 2020 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket