Het is gebeurd. De klok kan niet teruggedraaid worden. Als ik 's morgens mijn ogen open doe, is dit het eerste waar ik aan denk en de rest van de dag krijg ik het niet van me afgeschud. Mijn maag krimpt ineen en ik schaam mij. Nu zal ik moeten leven met de gedachte dat dit dus echt gebeurd is. Nee het is geen nachtmerrie, het is ECHT.
Normaal gezien rol ik met mijn ogen naar mensen die mij hun dromen vertellen maar nu doe ik het ook.
Ik had al enkele weken last van een terugkerende nachtmerrie. Ik werd dan 's nachts wakker, nat van het zweet en verward. Het duurde een tijdje om te beseffen dat het maar een nachtmerrie was.
En nu is het wel echt gebeurd. Haarfijn zoals ik het gedroomd had.
Ik overweeg te emigreren naar Oezbekistan of het Amazonewoud. Misschien een andere identiteit aan te meten zoals het witness protection programm. Eens als Amerikaanse blondine door het leven gaan i.p.v. brunette uit het Vlaamse platteland.
Tot die dag zal ik hier op een houtje moeten bijten. Opstaan en verder gaan, beschaamd of niet!