Tijd, maar dan anders

12 jan. 2021 · 13 keer gelezen · 1 keer geliket

In het station glijdt de tijd voorbij. Daar tikt ze niet. De secondewijzer loopt in een gezapig tempo een rondje rond de wijzerplaat. Enkel aan nummer ‘12’ zit een hapering. Een adempauze. Een lichte twijfel. Er moet beslist worden of er wel een volgende minuut komt. En dan zet de wijzer zijn weg door.
De klok in de keuken doet alvast veel gewichtiger over tijd. Bij elke seconde stokt de secondewijzer, en vult zo elk uur met eindeloze twijfel: stilstaan of doorgaan? Daar wordt elke seconde minutieus afgewogen. De secondewijzer vormt de metronoom van het leven in huis. Tik-Tak. Alles mooi afgelijnd.
Treinen daarentegen vloeien. De stroom van mensen komt en gaat, de treinenstellen die als slangen doorheen het station glijden. Geen wonder dat de minuten daar zacht stromen. Een station, laat staan een trein, zou nooit kunnen functioneren op het staccato ritme van de secondewijzer in de keuken. De tijd onderweg is anders. In de minuten liggen verwachtingen.
De reizigers staren naar hun scherm, ik naar de stationsklok. Ze hebben er geen idee van hoe vlekkeloos elke minuut bij hun bestaan aantikt.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

12 jan. 2021 · 13 keer gelezen · 1 keer geliket