Een vriend verblijft in mijn buurt met zijn familie in een abdij waar hij een Masterclass organiseert voor operazangers. De kinderen hebben er dolle pret en kennen vele deelnemers, die tijdens de pauzes in het park rondwandelen. Zoontje Roman is een Muco patiëntje dat in zijn jonge leven meer tussen de muren van een ziekenhuiskamer heeft verbleven dan in deze vrije natuur.
Wanneer ik hem vraag of hij de groene vogels al heeft opgemerkt, vliegt hij mij om de hals en roept naar de omstaanders: ‘Eindelijk iemand die ze ook heeft gezien, niemand hier gelooft mij als ik zeg dat er elke dag groene vogels overtrekken.’
Sinds heugenis leven in de Brusselse parken duizenden parkieten. Regelmatig vliegen ze in zwermen op en aan naar fruitrijke gebieden.
Op zijn twintigste werd zijn ziekte hem fataal. Telkens ik hun gekwetter hoor denk ik in mezelf: ‘Kijk, Roman, daar komen ze …