Tranen worden geboren in ogen, ogen met verschillende kleuren. Zij maken dat ze glanzen. Zij geven uiting aan verdriet of aan vreugde en verbinden mensen met elkaar.
Rollen hun leven langs blozende kaakjes. Soms blijven ze dralen als diamanten aan lange donkere wimpers. Of ze worden opgevangen en bewaard als troost.
Meestal maar niet altijd, eindigen ze op zachte lippen. Hun zout wordt geproefd. Het vocht kiest de weg van het leven en keert immer weer.
Al bij al zijn tranen het bewijs dat wij allen zijn ontstaan uit de zoute zee. Daar waar onze voorouders leefden. Elke traan is een verbintenis met het verleden.
Een traan als afscheid is het begin van een herinnering. Een bewijs van jouw bestaan.