Ze loopt de stad in
op zoek naar sporen van Trami.
Vanochtend op het nieuws zei de nieuwslezer:
‘Typhoon nr 24 woedde in de nacht van 1 oktober over Noord Japan
en heeft daar geen menselijke slachtoffers gemaakt.’ Nr 24?
Zou dat uit respect zijn voor de slachtoffers? In het zuiden zijn slachtoffers gevallen. Net zoals misdadigers een balkje voor hun ogen krijgen?
Jammer voor de man of vrouw die betaald heeft voor de naam Trami. Hoeveel, vraagt ze zich af? Wat kost een typhoon als Trami?
Trami ging vannacht flink tekeer.
Klokslag drie uur stond Trami voor haar deur.
Trami klopte aan alsof ze van een knokploeg was.
‘Trami hier. Doe de deur open. Iedereen in huis, meekomen jullie. We maken jullie af.’
Ze beefde van schrik en kroop onder haar dekbed, dunner dan haar angst. Trami ramde op de deur.
Haar laatste minuten op aarde waren geteld.
Toen werd het stil. Sloop Trami naar het volgende huis? Ze hoopte vurig van wel. Mensen zijn egoïsten. Ze is geen haar beter dan de rest.
Haar hoop vervloog toen Trami als een gek aan haar luiken trok.
Die sloerie was op haar balkon gekropen!
Ze had het op haar gemunt. Niet op haar buren.
Trami was razend. Ze maakte de hele nacht een hels kabaal.
Toen de zon opkwam, gaf Trami het op.
Voordat ze zich uit de voeten maakte,
rukte ze nog wat planten uit de grond,
duwde een fiets omver.
Maakte uit frustratie de bel kapot.
Zo is Trami!
Kleinzielig in haar wraakzucht.
Nu zoekt ze naar sporen van Trami.
Als een soort van trauma verwerking.
Voor wat ze heeft meegemaakt.
Een boetedoening voor haar egoïstische gedrag van vannacht.
Ze struint door de stad.
Wat denkt ze eigenlijk te vinden?
Een ontwortelde boom?
Die als een liggend buddha’s langs de weg ligt. Zal ze bidden?
Weggevlogen dakpannen?
Ze retourneert ze wel per post,
‘adres onbekend’.
Omvergevallen vuilnisbakken?
Ze duwt hun ingewanden terug naar binnen. Als een dokter.
Maar het is alsof de stad haar niet wil vergeven. Trami heeft geen spoor achtergelaten.
Als ze terug naar huis loopt,
komt ze de buurvrouw tegen.
Ze herkent haar grappige hoedje van op afstand. Een klein detail springt in het oog.
De blauwe hoed is vastgeklipt aan de boord van haar hemd. Die hoeden clip heeft ze niet eerder gezien. Vast voor Trami.
Dat is het teken. Trami heeft gesproken.
De buurvrouw draait zich om.
‘Wat een nacht, he!’
’Inderdaad. Ik ben blij dat u nog leeft.’
’Ha,ha,ha!’ De buurvrouw lacht.
Ze heeft haar buurvrouw aan het lachen gebracht. Dat lucht op!