Vermoeid ging ik tegenover Frank zitten. Onvergetelijk, maar toch vertel ik je dit verhaal nogmaals.
Weet je nog die avond in Fada? Het was bloedheet, donker en het GPS signaal viel uit. De Ennedi leek oneindig mooi maar genadeloos. Gelukkig nog voldoende water en voeding tot volgende bevoorradingspost. Navigeren op kaart en kompas, geen maan dus pikdonker. Doornen van accacia’s en rotsformaties vertraagden ons. Je hoofdlampje vijftig meter voor me, mijn poolster. Plots niet meer. Ik rende en stopte abrupt en keek de diepte in. Een bewegingsloos lichtje.
Ik stond op, legde het hoofdlampje op de grafsteen. Licht voor altijd.