Als verloofden
Wandelen ze in een tuin van dode rozen zonder kleur en zonder geur Gevangen tussen doornen van angst de angst om eenzaam te zijn
Want ze zijn als doornen in je vel pijnlijk om te verwijderen. Maar ze weten het wel ze zullen blijven bloeden als ze bij elkaar blijven
In de winter zullen hun blaadjes vallen en ook al valt er een zwarte schaduw in de lente groeien de rozenblaadjes weer en komen man en vrouw terug de rozen plukken
Als vrienden