wees niet bezorgd jonge dame in de tuin
de twee eiken achter jou gaan zo slapen
ze hebben mossen en takjes als wapen
voor je het weet lig ik weer in het duin
wat de bomen zien vatten ze samen
in schoonheid en een superieure prent
mijn duinen blijven voor hen onbekend
toch passen zij ook achter de ramen
hun grieven en grillen ken ik nog niet
al kerft de winter in hun strakke basten
en laat ze treurig op een foto achter
de tuin is voor hen aantrekkelijk gebied
die ze op het doek zet met haar kwasten
de knoestige eiken lijken nu veel zachter