Schoten galmden door het bos tot ineens iemand brulde :'stop, genoeg!' De kuil werd dicht gegooid, de stilte hing over de doden. Ze bleef doodstil liggen en wachte gespannen tot de voetstappen wegstorven waren. Dan pas kroop ze vanonder het lichaam van haar moeder vandaan. Door een waas bloed keek ze over de rand van de kuil, toen zag ze hem. Haar ogen werden spleetjes. Je zal je straf niet ontlopen! dacht ze.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.