Aristide carolus hendrik Bijlmans zat in een fauteuil in de bibliotheek. hij liet zijn blik dwalen langs de muren: die dooien moeten hier meteen verdwijnen,dacht hij, en jij in de plaats esmeralda wat een genot! Natuurlijk had ik je liever dichtbij gehad,op mijn schoot misschien? Als ik het lief vraag en dan nog zal je me bespuwen,krabben en schreeuwen. Tot ik je loslaat, als ik daar zin heb natuurlijk. Hij lachte.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
22 nov 2024
· 1 keer gelezen
· 1 keer geliket