In een wereld tussen mijn vergeelde manuscripten en letters
van zeekatteninkt,
is er een wereld van kartonnen bomen,
gras van rijstpapier en zwarte rivieren.
Dit woud is een paleis der doolhoven van ansichten en boze dromen
Waar handvormige spinnenwebben tussen de oksels van de bomen zitten
terwijl sepiakleurige ogen in de nacht oplichten.
Ik leef als de inkt op het papier.
Ik sliep zo rustig als een van de stenen in de zwarte rivieren
onder ivoren boomzwammen daken.
Ik sliep zo rustig onder mijn oma's grof gebreide bedlaken.
Ik sliep zo rustig in mijn sterfbed van bejaarde bomen.
Ik slaap zo rustig in mijn graf van vulkaanstenen en ricinussen.
Maar ik blijf bestaan,
daar tussen inkt en papier.
Hoe vaak het verhaal zegt dat ik,
als hoofdpersonage in mijn verhaal,
dood zal gaan.