Als Asa niet in de buurt was geweest had hij Pontus niet herkend. Hij duwt de kar terug in de rij. Draait zich om en haast zich naar de auto op de parking van de supermarkt. Hij stapt in. Als ze de parking komen opgelopen laat hij zich onderuitzakken. Obser-veert hen door de voorruit.
Asa duwt een volgeladen winkelkar voor zich uit. Pontus loopt voorovergebogen. Het T-shirt slobbert rond zijn mager bovenlijf. Het hinken is erger geworden, zijn lichaam kantelt bij elke stap. De dertig jaar gevangenis hebben sporen achtergelaten; de ge-spierde vent, zoals hij zich hem herinnerde, is getransformeerd in een wrak. Naast hem loopt een jonge vrouw, vermoedelijk hun dochter, achter een kinderwagen. Ze blijven verderop staan. Pontus opent de koffer van een gammele Volvo. De wieg wordt van de kinderwagen getild. Boodschappen moeten worden ingeladen. Het wordt een gedoe voor ze met zijn allen zijn ingestapt.
Ondertussen denkt hij na over de toevallige ontmoeting. Al is ze eenzijdig. Toevalligheden, onvoorziene omstandigheden, het zijn uitdagingen die hij altijd naar zijn hand heeft gezet. Met succes. Behalve die ene keer. Toen was het goed fout gelopen, maar hij had de situatie onder controle gekregen. Flarden van beelden, de sfeer van die dagen, hij roept ze moeiteloos op. Na zijn arres-tatie had Pontus zich aan hun afspraak gehouden. Hij bekende de brandstichting, de moord op het gezin. Het land was in shock. De dader werd veracht, uitgespuwd in woedende ontreddering.
Hij genoot van het spektakel, de aandacht van de media. Het gevoel van macht, de intensiteit was overweldigend geweest. Maar van korte duur, want na de roes kwam de ontnuchtering. Zal Pontus zich aan de afspraak houden? Stand houden tijdens het proces en daarna, al die jaren in de gevangenis? De politie kon op ieder moment, dag of nacht voor de deur staan. Hij leefde in een jarenlange nachtmerrie, werd naar de rand van de waanzin gedreven. Met de tijd had hij zichzelf terug in de hand gekregen. Ook de herinneringen aan de misdaad vervaagden. Ze deemsterden weg in het collectief geheugen. Dat had hem dwarsgezeten. Tot hij zich begon te realiseren dat Pontus ooit zou vrijkomen en voorzorgsmaatregelen moesten getroffen worden. Dus bedacht hij het plan, werkte het uit tot in de kleinste details. Hij genoot van de voorbereiding, werd euforisch bij de gedachte aan de uit-voering, de gevolgen. De media zullen weer in de ban zijn van zijn actie, zijn overmacht op de politie moeten erkennen. Hij zal een tweede schokgolf veroorzaken… Naast hem wordt een portier dichtgegooid. Hij gaat rechtop zitten, kijkt verdwaasd rond. De Volvo manoeuvreert uit de parkeerplaats. Hij klikt de veiligheidsgordel vast, start de auto. Hij kan eindelijk aan de slag!
Fes - November 2020