Zo, zo meneer Herman Brusselmans,
Uw mening werd bedekt met een bloemenkrans,
De grond in gestopt,
En een kruisje erop.
Het moet toch een grote teleurstelling zijn,
Dat uw schrijven niet voor iedereen gemaakt kan zijn.
Terwijl u jaar na jaar dacht,
Groffer kan ik toch niet worden,
Na de zoveelste taalpuriteinen te hebben verkracht,
Wees gerust uw Peter's principle moet nog komen,
Niet uit incompetentie maar door de vleselijke monomen.
Het zou een oplossing zijn om de Humo wekelijks te verkopen,
Exclusief aan apengeesten, X-ray lezers en soortgenoten,
Die de context snappen en ook uw zinspelende boodschappen,
Als de emotionele ernst die u vertaald en die velen aanspreken,
Zonder zich toe te zetten tot haat omdat zij beter weten.
Voor de mensen die hem maatschappelijke censuur opleggen,
Herman zal zijn ongebondenheid en expressie nooit omleggen,
Maar de punitieve boodschap die u zo makkelijk verkondigd,
Bewijst als geen ander dat u zich aan bekrompenheid bezondigt.
Silex
Op de woordelijke barricade.
Illustratie: The Tree of Knowledge Painting by David Cannon.