une minute

8 feb 2024 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket

Terwijl de bladeren vallen aan de uitgedroogde takken, zwem ik in je ogen die drijven in je vermoeide gezicht
Ik zoek rust waar er geen is, zoals slapen onder een snelweg
Je make up is verdwenen met de laatste zon


Het uitzicht was geweldig, de val was kort 
En buiten mijn cryptische woorden had je niets aan
In het donker droeg je schaduwkleren
En ik raakte je schaduw aan
En toen verdronk ik in het laatste licht van je ogen
En je omsloot me als een bloem in de allerlaatste zon

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

8 feb 2024 · 7 keer gelezen · 0 keer geliket