'Áčko' preekt men uit als 'Aatsjko', Slovaaks voor een lang aa'tje en het is geen personage uit een vertaald boek van Annie M.G. Schmidt.
Kinderen met goede punten voor een bepaald vak krijgen in Slovakije een A en als men er een kind vraagt of het een goed rapport had, is het antwoord meestal: "Enkel aa’tjes"
Áčko' is ook een nachtclub gelegen te Hrašné, tussen Myjava en Stará Turá. Het etablissement bestaat al sinds de jaren negentig. Het is er wel wat veranderd, merk ik op de website, die ook de actuele prijzen vermeldt:
www.erotickysalon.sk/nightclub-hrasne/?lang=en
www.facebook.com/Night-Club-Hrašné-501022073276154/timeline/
Roeland is nu weer mee in het hoofd, maar geen Facebook voor mij. Een lijdzaam toeziend volger van de meisjes zal ik dus niet worden.
Het was intussen juni 1993 en een groot deel van de werknemers van Snotsio te Kaltenberg had niet langer gewacht, reeds elders werk gezocht (en gevonden). Ze hadden 'de grote herstructurering' die Florian er in januari van datzelfde jaar had aangekondigd, niet afgewacht.
De beslissing was gevallen. Tijdens de zomervakantie gingen de machines en alle restvoorraden verkast worden. Van Kaltenberg naar Myjava in Slovakije. Er was daar reeds enkele maanden één jakhals aan de slag, die er al voor gezorgd had dat de fabriekshal die Florian van Slovenská Armatúrka Myjava gekocht had, opgekalefaterd was en hij had al mieren geselecteerd.
"Vanaf juli, er vijftig per maand aanwerven," had Florian aan de jakhals gezegd, "tot er in mei vierhonderd zijn."
Producten van Snotsio gingen die vlijtige handjes produceren, ook voor Syfilips.
Die jakhals ging zich verder om het personeel. en de financiën bekommeren. Benjamin en Roeland zouden ook naar Myjava trekken, de volgende week al. Benjamin ging er de productie sturen, Roeland instaan voor de logistiek.
"Het is eenvoudig," had Florian me gezegd toen ik het contract voor twaalf maand ondertekende, "zorg er gewoon voor dat Snotsio en Syfilips alles op tijd krijgen. Benjamin is een neef van mij. Hij kent intussen al de producten. Jullie redden het wel."
"En Benjamin is nog jong," zo ging ie verder, "niet veel jonger dan gij, maar toch. Zorg dat ie niet verzuipt!"
Ik knikte, zei laconiek "jaja" en dacht in mezelf: "ik zorg er wel voor dat ie elke dag om tien uur zijn pot aardbeienyoghurt krijgt en als ie 't wil, dan koop ik 's middags nog een fles verse AA-melk. Van een gewillig ezeltje".
Met de A van melk en nightclub
deel 5 van het kortverhaal 'United Cowboys'
uit de reeks 'Roeland Wittebolle'