Dame Regelmaat, en ik, leid de dans
zwevend langs de lijnen, en ik, ontloop de kans
En ik haat toeval
zevens en symbolen, dansen om mijn hand
Bladgoud en diamanten, ketenen zich rond mijn hals
nauwen zich om mijn enkels
De olielamp weekt mijn wijnige ogen
de vlam moeit mijn weeïge mond
En evenwel hef ik mijn hand en stem
roep ik beide hemelen aan
Ik ijl
en evenwel, en nog steeds, voed ik mijn eigenbeeld
met het kwijl uit eigen hand
Ik teken nog wat lijnen, vol mijn blad,
nog wat
Dan kust mij, Dame Regelmaat
zij ontgoochelt en begoochelt mij
en ik haat toeval