Gebroken klimt Haydn op zijn ruggengraat
en gaat in een boom zitten,
dwars door de zomer.
Hij is te ziek om wit te zijn.
Met de linkerhand schrijft hij heldere taal,
met de rechterhand houdt hij een fotonummer vast.
Verschoten zwart. Dan pas mikt hij op de noten.
(De cursieve zin is een vrij citaat uit het gedicht ‘Een net vol dode vliegen’ van Annemie Estor; uit de bundel De oksels van de bok)