Een huis uit hout aan het water,
het dak droogt hier in stilte de tijd,
als een wit laken wappert hij
over de vensterbank heen.
Aan het raam danst een mug
voor de vorst haar komt halen,
aan de overkant van het meer
verbleekt de lucht.
Onder torenhoge dennen
leven tussen zwerfstenen verhalen,
staan offers geschreven op hun gezicht
onder het veenmos bestaat geen zielenrust.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.