Luchtballonnen. Runderen. Zeppelins.
Er is ook de piloot die een guppy achternazwemt in het aquarium en elke vlinder weet het.
Snelheid is voor de gevleugelden in ijle lucht. Scherpe schaatsen op het ijs proberen morgen ook. Ver weg.
De koelkast zwijgt en ik doe dat altijd langzaam. Deuren openen naar wintertijd en warme dromen.
Het geluk schuilt meestal onderin, waar het witloof van de duisternis niet veel verlangt en omdat zij dat wil, streel ik de pan die zich dat schroeien van het vlees altijd herinnert.
Lades schuiven alles zuiver weg. De rust durft weer te ademen en ik hoor ze zuchten.
Luchtballonnen. Zeppelins. Misschien een mannetje van Michelin dat naar een opblaaspop verlangt.
Dit alles laat zich zomaar zien. In dit glas. Dat mij zo bedriegt.
Het verleden laat mij ook niet los. Ik herinner mij die val. Ik de treurwilg en zijn stam omarmd. Vlak onder de zon.
Ik zag ze daar zeer goed. Wolken. Bezeten door een grauwe geest.
In de verte graasde zij toen ook, moeder koe die nog dat mauve kalfje had. Het wankelde zoals onzekerheid dat doet wanneer de vrees haar tot een dansje dwingt.
De piloot werd het moe daar in die visbokaal. Hij wilde gewoon vliegen.
Hij werd gevaarlijk, heeft ook echt de goudvis die ik had de keel overgesneden voor een huivering die zich verveelde.
Rood werd het water en er kroop reclame uit een doodziek beeldscherm. De stier werd verhemeld. Vleugels in de aanbieding voor zielen die niet eens aan vliegen dachten.
Wat ik toen zeer fijn vond en zich nu ook heerlijk voelen laat, is die frisse bries.
Zij belooft veel aan het lichte. Misschien mag ik wel.mee.
Met haar. Die libelle. Donker. Blauw. Met zwarte schijn.
De duikvlucht die zij neemt naar het lokkende einde is bijzonder schoon.
uit de reeks 'Reizen met Ricky'