Verdomde Tom Robbins, Some Barking at the Moon

14 jul 2019 · 16 keer gelezen · 0 keer geliket

LIFE IS LIKE A STEW YOU HAVE TO STIR IT FREQUENTLY OR ALL THE SCUM RISES TO THE TOP

 

las ik op een ander continent en ik dacht Wij en Ik

wij en ik wij zijn allemaal stadskinderen met de nádruk op

 

Stad; allemaal geagiteerd richtingloos, nagels onder het stof (of scum?) van ramen die niet vaak genoeg afgespoeld worden

allemaal denken allemaal denken hé over hoe die ramen zouden kunnen blinken als ze maanlicht of sentiment zouden doorlaten: ze blijven on-gespoeld en wij en ik wij vallen eronder in slaap

 

met de nádruk op Kind; allemaal geagiteerd richtingloos, als een labrador gelegen op de schouders van ouders die vriendelijk vragen thuis te blijven

het verzoek vriendelijk afgeslagen ik ben het omgekeerde van een kind denk ik dan over mijn leven

voor de equivalentie van wat slechts een flits moet zijn voor de stenen giganten/vierkanten in Gizeh, vrouw met fakkel op Liberty Island 

 

wat een fletse flits als een sukkel moet zijn voor de Nieuwe Colossus die achterbleef met de assen van al die beloftes in haar fakkel slechts geleden enkele ogenblikken 

denk ik ik ben het omgekeerde van een kind Ik Kan Alles

 

DAT ALLES ER DEEL VAN IS

DAT HET NOOIT TE LAAT IS OM EEN GELUKKIGE KINDERTIJD TE BELEVEN 

 

zei Verdomde Tom Robbins over liefde en over pakjes sigaretten die zo gesloten als een deur blijven en ik kan je verzekeren, Tom Robbins, het is opendeurdag hier in de stad

 

ik kan je verzekeren met een neus die de curve van een regenboog volgt,

knikt links rechts links rechts links rechts links rechts

NEE hier wordt gekozen welke deuren en ramen en portalen naar het hellevuur

openblijven welke opgeblazen worden ze werken hier overal aan de Nieuwe Stad

 

hier hebben de stadskinderen

CHOICE

CHOICE

CHOICE

 

en de ramen zijn ondoorlaatbaar maar doorzicht-baar en hier is niemand

kleurenblind wij 

kiézen hier de dingen om blind voor te zijn

 

maar doorzicht-baar zodat voor de equivalentie van wat slechts een flits moet zijn in het leven van twee (of meer?) stoffige stadskinderen 

zij in de nacht simultaan gluren door gesloten windows naar de maan en alle 

mystiek ervan die ze in alle haast vergeten zijn

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

14 jul 2019 · 16 keer gelezen · 0 keer geliket