hoe het mij verdriet doet
om met de kreupele hond
waakzaam de leegte te betreden
een afgezonderde ziel
in een verlaten liftschacht
te ontdoen van verroeste huid
ijzeren haren stalen tanden
geronnen bloed onder een stolp
zien kan haar niet meer raken
niets brengt haar weder
ik trek het mes uit haar schedel
en trek mij verduurd terug