In de lange lindenlaan
bloeien bomen liefdestaal
reiken naar de sterren
Verzonken in de aarde
wortelt het voltooid verleden
en verankert diep het lijden
van onwankelbare
tijden
Dan wint de gore vuist het weer
het grofgebekt gevecht
de schaar vervaagt
verslaat papier
en vlucht in het ijle
Bomen sneuvelen
staande
uit elkaar gereten
tot splinters gespleten
ontworteld
gedood
Grauwe gordeldieren graven
grote gaten in de grond
en genereren gortig kortzichtig
het nieuwe beleid
van deze vergankelijkheid
Gatenkaas en pinda’s
of panda’s met grotesk getater
een vaudeville
als stadstheater
In de lange lindenlaan
bloeiden bloesems rozentaal
Nu sussen sterren mondiaal
ze willen
niet
verloren gaan
Kristin Huyghe