Verleid

Dat jij in dit dorp geboren bent, waar ik een vreemdeling was
dat jij hier jaren dwaalde en op drempels woonde.
 
Dat je nooit ergens binnen mocht -je was berucht om je vijandigheid-
dat ik bang van je was en je meed, dat ik gezworen had: nooit meer.
 
Je had een plan, je zwierf rond het huis, nam de tuin in, daarna het terras.
 
Dat ik je binnenliet, eerst in de keuken, dat ik je voedde
en verzorgde en je een bed gaf beneden, later boven.
 
Het is niet te geloven, dat ik nu met een jongen slaap
die zich ’s ochtends omstandig uitrekt, en spint.