Papa, ik ben jouw dochter niet.
Dat recht raakte je verloren toen je mij verliet.
Nu sta je hier, met spijt,
aan mij vragend:
"Ben ik mijn dochter kwijt?"
Spijt komt altijd te laat.
Nee, papa, ik ben niet kwaad.
Niet meer, papa.
De woede is gesleten.
Ik ben je zelfs al een tijd vergeten.
Heb ondertussen twee nieuwe papa's versleten,
op weg naar het worden van een vrouw.
Papa, ooit was ik je wel trouw.
Zat op zaterdagochtend, tweewekelijks te wachten,
mezelf te versmachten,
in de hoop
op een teken van liefde of leven van jou.
Maar jouw liefde is kapot, papa.
En ik heb geen liefde meer over voor jou,
want papa, ik ben jouw dochter niet.
Nog een kans? Nee, dat verdien je niet.
Je hebt er al te veel verkeken.
Nu sta je hier met spijt,
want jij bent jouw dochter kwijt.
Spijt komt altijd te laat, papa.