Hier volgt een aanzet die woorden wil wakker maken
met het geduld van een kat
zit ik voor het hol waarin voltooide delen schuilen
dit is geen poging tot het betreden van de diepgang,
kronkelend onder het maaiveld
terwijl we schuilen voor uit de as geslagen spinsels
dit is vertraagd bezoek
na lange reizen in de denkcirkels van elders
dit is waar mijn rivier jouw meer wordt
met spiegelende stukken waarvan ik twijfel
of ze echt zo scherp zijn
hier ontspringen wij de dans der teloorgang,
als er een ingehouden schreeuw langs ons heen raast
tussen alle los aan elkaar geregen regels
herkennen we onze eigen stem niet meer
met jouw afgedwaalde blik
in de berm van mijn levenspad
zwerf ik ongehoord verder