Heus? Zou het? Ik was negatief?
Paf, poef, pief! Ei, ei, jij en ik!
Een lichte tik die ik graag slik.
Mijn ruggengraat die rilde,
toen je ma en broers weerstond,
haar verzorgde, al onthield
zij jou beperkt vererving.
De warme golven die erover liepen,
toen ik weer begon te werken
in mijn huis, te schrijven en te reizen.
Hoe stil ik werd van hoe je
levensgenieters magnetiseerde,
al erkenden zij dat niet altijd.
Gesuggereerd dat je zielig zijn zou?
Speculeert een tovervrouw!
Au, au, wat droevig nou!
'Laat me nooit meer los!'
Je walgde van mijn huis.
Je speelde dagen stommetje.
'Gun me tijd mezelf een kans te geven.'
Ik waste je haar en hielp je douchen,
toen je bovenarm gebarsten was.
Na mijn operatie bracht je oogdruppels in.
Maar onze seks verliep op krukken.
In de Rijnvallei bekeek een bed
mijn hand die jij verplaatste.
'Ik kan niet geven wat je zoekt.'
Terug thuis, twee berichten:
een rekening en op schrift
wat het Duitse bed gehoord had.
Na betaling brak ik je staf.
Was je vorm bijzonder,
jij een kunstenaar?
Op kwam zachte spot.
Je kon er niet om lachen.
Per mail bepaalde jij
het einde van contact.
Je schreef toen lieve woorden.
Op een Dover-kade hoorde
ik je eindverwijt.
Gemompel van mijn kant:
'Nog veel geluk'.
Ik suggereerde het toen niet,
maar ik beweer nu expliciet:
je krijgt gelijk in dit gedicht,
als je mij ervan beticht.
Ei, ei, jij of ik? Rikketikketik!
Voortaan geef ik geen kik.