De appelbomen staan
nog niet in bloei.
Hun knoppen wiegen
op het woeste ritme
van de wind –
terwijl in mijn hoofd
vlammende violen spelen,
jouw beeld knispert tot het
duizelt en ik het einde niet
meer kan onderscheiden
van het begin.
De appelbomen staan
nog niet in bloei.
Hun knoppen wiegen
op het woeste ritme
van de wind –
terwijl in mijn hoofd
vlammende violen spelen,
jouw beeld knispert tot het
duizelt en ik het einde niet
meer kan onderscheiden
van het begin.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.