Mijn broer is in 1999 gestorven uitgeput door jarenlang drugsgebruik asociale socialisten WERELDVREEMDE sadisten onder leiding van louis toebak en een bende achterlijke vlomingen. Enkele marginale vrienden van mijn broer zijn voor zijn dood veroordeeld. In oostende konden ze een drugs dode missen als kiespijn. Louis Tobback en de socialisten wassen hun handen in onschuld.
Decennia lang zorgden de socialisten onder invloed van de industriële cultuur en louis tobback dat alle ogen van de ordehandhaving gericht was op iedereen die een joint prefererde in tegenstelling tot de alcohol verslaafden. Het bloed van Christus. Die door de evp geen drugs mag genoemd worden.
Louis Tobback offerde zelfs zijn kiespubliek op. Armen, bruin, en alternatievelingen die een joint verkiezen boven alcohol worden richting vergeetputten gedreven. Men kan zich de vraag stelde hoe socialistisch het is om zieke mensen iedere zorg te ontnemen en ze in gevangenissen op te sluiten. Decennia de politiek van louis tobback. Nadat eindelijk hij zijn mond hield hadden de socialisten onder tobback nog 9% van de stemmen. Het genie van (de karpaten) Leuven.
De bevolking word doodsbang gemaakt bewoners sluiten zich op des nachts zijn de straten leeg. Om 'energie' reden worden op vele plaatsen zelfs des nachts de straatlantaarns gedoofd. Overal word een drugsverslaving of een misdadige bruine of zwarte vreemdeling vermoed. Er is geen volk genoeg om achter witte boord criminelen te gaan. Iedere politieambtenaar is druk bezig om iedere joint gebruiker te klissen.
In Brussel, te zien op tv Brussel Zuid, wordt iedere bruin die met maar een paar grammetjes hasjiesj geterroriseerd. De bruin in Brussel wordt al decennialang geterroriseerd. Rechts probeert al decennia de Brusselse bruin bevolking uit hun kot te lokken zodanig dat er agressieve reacties ontstaan. Spijtig voor rechts met weinig resultaat. De bruine blijken veel te braaf, ze laten al decennia vernedering over zich heen gaan. In hun landen van herkomst zijn ze erger gewoon.
Ondertussen worden door Vlaams-nationalistische partijen miljarden zwart geld op buitenlandse rekeningen gezet. Hun oorlogskas. Vlaams-nationalisten vroeger waren dat vieze mannen met taliban baarden. Terwijl de vlaans-nationalistische partijen, door op de nagel van drugs en vreemdelingen te drukken, meer en meer macht verwerven en zelfs regeringen domineren. Werd louis tobback een nationalistische sosialist. Een nationaal-sosialist. Flinks in de taal van de media.
Het grootkapitaal is hem zeer dankbaar. Ondertussen voeren de Vlaams-nationalisten verder de politiek van Louis Tobback, de nationalistische socialist verder uit. Alhoewel hij in het boek van Jan Lippens verklaarde dat hij cannabis wil legaliseren. De honderden van zijn kiespubliek die hij in de ellende joeg ten spijt.
Ondertussen zijn de gevangenissen zo vol dat er geen witte boord crimineel meer in past. En de vrienden van de socialisten, zie foto, hoeren en boeren als nooit tevoren.
Komt er nog bij dat de laagste geschoolde, verloonde, gepensioneerden die van hun 14 jaar in vuile fabrieken werkten maar 7 dagen na elkaar hun huis mogen verlaten de straf hun klein pensioen zien verminderen. Ook mogen ze pas naar het buitenland reizen na een kafkiaanse burokratische ronde.
Terwijl de marxisten, de anti-kapitalisten zich ingegraven heben in de, in west Europa, best betaalde ambtenaren pensioen regionen, krijgen de arbeiders, in zweet en bloed gewrocht, de laagste pensioenen van West-Europa.
Een mens vraagt zich af: waar waren de vakbonden? Wilden sommigen in de vakbond iedereen ambtenaar laten worden?
Het is pas tijdens de Regering-Michel, toen de socialisten uit de regering waren gekieperd, dat de belgische schande DE VERGEETPUTTEN werden opgedoekt. Al decennialang trekt de geestelijke gezondheidszorg in België op geen kloten blijkbaar door de socialisten. Een mens stelt zich de vraag: waarom en voor wie zijn de socialisten nodig?
de war on drugs / oorlog tegen medicijnen.
“Waanzin is steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten”
Albert Einstein (1879-1955)
ooit zal iemand zich daar ooit voor moeten excuseren.
************************************
De bretellen man. De jaren 60 tig.
"BEKEN", brulde een man mij toe. "Wat bedoelt u?" vroeg ik bedeesd.
"Uw druggebruik", verduidelijkte de man. Hij leek weggelopen uit een Frans detective verhaal. Dikke pens, bretellen en zweet op het voorhoofd.
De gezondheidsbrigade?
De man had mijn zweem van glimlach bemerkt en reageerde alsof hij persoonlijk beledigd werd. "Verf, lang zul je niet meer lachen", siste hij vol opgekropte woede.
"Breng ze binnen."
Voor mij werd een vriendin binnengesleept waarmee ik enige jaren te voor een kortstondige maar hartstochtelijke relatie had gehad. Ze zag er afschuwelijk uit. Ondertussen las de bretel een verklaring af. "U hebt samen met deze persoon op die dag op dat uur in die omstandigheden drugs gebruikt."
Ik had nooit met die persoon op geen enkele dag of datum ooit drugs gebruikt. Want de liefelijke vriendin was de dochter van een kleinburger, en die groep van kinderen van die kleinburgerij had mij altijd ver van hun drugs experimenten gehouden. Meer nog Ik zat trouwens op dat moment als dienstplichtige in het leger.
Ik stamelde: "wat hebt u gezegd, je weet toch dat het niet waar is." In mijn onvaste stem, en haar betraande ogen, lag nog een glimp van puberliefde.
"Ik heb het niet gewild", sprak ze me toe; de lichte zweem van hysterie in haar stem verraadde dat ze uitgeput was. Met de laatste restjes kracht zei ze: "ik trek mijn verklaring in." Blijkbaar was de bretellen man niet verbaasd. Zo stond ik een tijdje later terug onder de vrije namiddagzon op de keien. Alle zogenaamde deelnemers aan dat druggebruik werden ontlast. Ze hadden men mijn vriendin zo onder druk gezet dat ze iedere naam die ze kende op had gegeven: in totaal dertig personen werden beschuldigd voor iets, wat ze niet hadden gedaan.
30 jaar later kreeg ik van die vriendin een kaartje waarop stond sorry.
Ze had dus 30 jaar lang met een enorm schuldgevoel geleefd.
Jaren later kreeg ik een bericht dat ze overleden was.
De laatste 10 jaar van haar leven was ze ziek.
Anorexia. Ze had die schuldgevoelens op haarzelf geprojecteerd.
De gruwelijke WAR ON DRUGS.
******************************************************************************************
foto GALLERY
https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/
*************************************************************************************
foto VERF ED: HOME
https://www.2dehands.be/seller/view/m2119154164
***********************************************************************************
Rond 1995 heb ik dat werk gemaakt. Ik noem het "altaar der culturen."
Links ziet men een tv, onze gemeenschappelijke identiteit valt van het - silicium - glas - zand.
De gemeenschappelijke informatiebronnen zijn verdwenen.
De wijzen van vroeger opgevolgd door radio en uiteindelijk als laatste de tv die een ongeveer gemeenschappelijke boodschap uitdragen is niet meer.
De informatie is versplinterd.
Rechts ziet men een gietijzeren kandelaar daar in een mensenhoofd in papier. Stukken teksten. Krantenpapier "De encyclopedische mens".
Gietijzer = nationalisten
Kandelaar = religie
In het midden staat de hedendaagse mens. Opgesloten. "de encyclopedische mens".
Dit deel is gemaakt van een reclame voor lippenstift.
Regeneratie Kosmetik
In de dubbele wand gaan luchtbellen in het water de hoogte in.
In die dubbel - transparantie - plexiglas zit diezelfde "encyclopedische mens".
Het geheel staat op dunne platen, glas = chips = zand = silicium.
Het geheel steunt op een gietijzeren pilaar = industriële cultuur.
De gietijzeren plaat staat op de grond = landbouwcultuur.
HET ALTAAR DER CULTUREN.
Ik woonde toen in de Aalmoezenierstraat in Antwerpen. De jaren 90 tig.
http://www.anamorfose.be/verf/misc-images/verf-t-i-r-e