lees jij ook de vliegers en de strepen,
de gebreken van flats en oude huizen,
of kronkel jij door as langs de buizen,
wat ik vroeg heb, heb je vast begrepen.
ze ademt amper de lievelingsstek
waar het draad zich wikkelt rondom een schaar,
de grond zich voedt met sporen, versleten waar,
en ochtendlicht weer dwaalt naar onze plek.
zij is een mozaïek, zonder motief,
de straat die dronk uit een verroeste kom,
en wat we dagelijks deden, begreep.
we speelden nog zelden met ons gerief,
nu dansen kogels, bommen — maar waarom,
de vlieger slingert nog steeds om de zweep.