Een stam in het Amazone-woud eet hun doden. Diep verscholen in ’s werelds groene long uiten ze hun respect aan de overledenen door hun assen te verwerken in een bananenpasta en zo op een respectvolle manier hun kracht te laten voortleven onder het volk. ‘Barbaars!’, roepen wij bekrompen, want alles wat niet in onze cultuur is ingebakken, alles wat ons vreemd lijkt, is verkeerd. Evenwel durf ik stellen dat ook ik schuldig ben aan dit soort troostend kannibalisme, want zolang ik me de naasten die jammerlijk tot hun einde kwamen in memento draag, zal hun herinnering mijn eenzame geest spijzen.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
20 jun 2021
· 5 keer gelezen
· 1 keer geliket