Oh vogel, klein, maar fijn.
Zoudt gij vandaag mijn vriendje willen zijn?
Gij met uwe grote staart.
Wat kost dat ding, wat is het u waard?
Oh vogel, klein maar fijn.
Zoudt gij vandaag mijn vriendje willen zijn?
Ik ben jaloers op uwe staart.
Hij is nog langer dan die van een paard.
Van waar hebt gij al die vederen vergaart?
Ze geven u schoonheid, kracht en zoveel vaart.
Ach, gij schrijverke, ik stond vanmorgen op.
Ik had opeens twee pluimpjes op mijne kop.
Waarom met al uw wijsheid zegt ge daar niets van?
Met uw intelligentie zoals water in een kan.
Nee, gij kijkt alleen naar mijne staart.
En vraagt mij constant ‘wat is hij waard?’
Ik zal u zeggen heel stil en fijn.
Wat mijn pluimenstaart waard zal zijn.
Hij is nog minder waard dan klei.
Maar vooral, hij is en blijft van mij!
Kijken naar mijn staart mag je oh zo veel.
Maar betalen en krijgen is niet uwe deel.
Dag schrijverke, zeg, tot ziens ik vlieg nu weg.