Verstrengeld
met zijn eigen belangen
in een kluwen van
had-ik-maars,
verkleefd met het-spijt-me’s,
verzilt de waarheid
tot gevaar
voor verlies
van het evenwicht
op een smalle brug
boven de allerdiepste dalen
met zicht op een roze horizon.
Verdoofd door halfwit
-halfblauwe pillen
gemaakt voor evenwichtigheid
om stabiel te blijven
onder elke omstandigheid,
gromt de ontkenning,
die geen leugen was,
haar wachters bij de poort
met spoed terug naar af.
Ingemaakte gezelligheid
stromend uit de wijnfles
van het hogere segment
vertroebelt de eerste
voorzichtig uitgestippelde weg
naar de ontknoping
van onze puzzeltocht.
Onbaatzuchtig en onverdiend,
zijn we gedwongen
tot wederkerige overgave
aan de geslepen vijand
die de waarheid heet.