Hoe winter de wachtende zomertafel,
veroordeelt tot geduld,
tot momenten met broer en zus enzo,
over kop en kleur en koffiedikkibbels,
met volle plateaus gesmuld,
tot vrienden weer klinken in bloemen gehuld,
met zomer uit flessen en zonparasol,
geborgen in strijd tegen hitte of vries,
gewapend met mutsen en sjaals,
tegen gerijmde kale takken,
waar wintermeeuwen doorheen krijsen,
tot waterbakjes in tuintjes gevuld,
bevroren, verdampt,
tot beestige buren, redders in nood,
de lakens wapperen en zwaaien naar de overkant,
de planten strelen onder het blauw,
met zwarte kauwenvlekjes gekruld,
tot de reiger de weg naar vrijheid klieft,
tot duiven weer koeren en mussen weer tsjilpen,
tot gras weer ruikt als droog en gemaaid,
onder verlaten balkons,
vol winters geduld,
tot liefde weer vult.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.