wat niet kan
mijn schat
zijn vlechtjes in de haren van een vlinder
is wachten
op de veren van de kikker
is geduld
twee vleugeltjes beloven
wat niet kan
is knippen
in de tijd die rode draad
het slipje is met liefde
al mijn vingers
rond een fijn gevoel gehaakt
wat niet kan
is mij vergeten en mijn schaduw
nimmer nog betrappen
want de zon
zal je herkennen
als je donkerheden naar de wolken sleept
wat ik niet kan
is je omzeilen
lief, ik ben niet bang van de verlaten reis
als ik slechts
de dood zou vinden
zal ik die omhelzen moeten doch
wat ik niet kan
is kijken
naar een lijk
het is een vlinder
die net als verlangen
wat verloren ligt te drogen
tussen paardenbloemen
wat ik niet kan
is vragen
aan het kind
waarom de pluizen
weggeblazen worden
en de vlinder niet
hierbinnen
is geland
uit de reeks. 'Majnun, het gebrabbel van een gek'