tussen de mensen massa viel het niet op, de muziek overtstemde alles. En vooral: hij had carte blanche. Z'n ogen blonken..zit je op me te wachten Muriel? dacht hij allicht niet, maar ik zal je verwijten incasseren en nadien..smelt je wel!
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
