ik ben een beetje vaag
en lig daarom huilend op je schoot
niet meer wetend wat bij mezelf te zoeken en wat bij de ander
als ik je teksten herlees
ben ik wat blij, misschien wel vereerd jou te kennen
maar zal blijven twijfelen, want dat ligt in mijn aard
'het zit in ons' zei mijn mama onlangs
en ze had gelijk
dat voel ik wanneer iets moois zich tegen mij keert, en ik dat zelf beslis
ik voel het ook wanneer onrechtvaardigheid mijn grootste zwakte is
en ik autonoom een zeil optrek wanneer iemand (en zeker jij) mij onrecht lijkt aan te doen
ik mis
ik mis zo vaak en noem het sehnsucht
omdat alleen de romantiek mijn vaagheid in identiteit mij soms een thuis kan bieden
ik hoop ook binnenin mijzelf iets soortgelijks te vinden
maar ik heb geleerd dat je bij de dingen neer te leggen, ook een vorm van vrede is
zo voorzichtig als misschien
zo ongelofelijk als ja
zo lang als we zullen wel zien