Wij zijn zo werelds
met trefzekere stap in de vertrekhal van Brussels Airport.
Zo werelds in pak en das met koffie in karton
en de juiste krant.
Wij behoren tot een vastomlijnde kudde
en zijn veilig
napratend in de foyer van eender welk theaterhuis.
Wat deert ons de afstand tussen punt A en B,
de vriendschap die we ongemerkt verliezen aan tafel waar
onverschilligheid met bezieling wordt verward?
Wij zijn werelds tot 's nachts onder bestendig strelen
de adem stokt
tijdens één seconde, het hoogtepunt
waarop wij ons kleinste zelf willen ontvluchten
en weten
wij zijn niets
dat wij, onophoudelijk, enkel daarnaar streven.